در سال 1749، جان بروم بافندگی جدید بروکسل را به کیدرمینستر آورد که مرکز فرش بافی انگلیسی باقی مانده است. فرش بروکسل فرشی است ساخت ویلتون با پرز حلقه. فرش بروکسل دارای پایه‌ای بافته‌شده است و اکثر نخ‌های صورت پشمی در زیرسازی آن دفن شده‌اند.
به همین دلیل است که گاهی اوقات به آن «جسم بروکسل» می‌گویند. نخ های پشمی به سطح آورده می شوند و روی میله های فلزی نازکی به نام “سیم” حمل می شوند. پس از بافته شدن تعداد مشخصی از ردیف ها، سیم ها بیرون کشیده می شوند تا شمع حلقه تشکیل شود.
به طور سنتی، فرش ماشینی بیضی بر روی یک بافندگی باریک، به عرض ۲۷ اینچ، با تار پنبه ای یا کتان، پود کتان و پرز پشمی بافته می شد. امروزه ممکن است از مواد مختلفی در فونداسیون استفاده شود.
تصمیم به بافتن فرش بروکسل و ویلتون در عرض 27 اینچ برگرفته از طول “ell” فلاندری است. ell فلاندی فاصله تقریبی یک مرد بالغ با اندازه متوسط از شانه تا نوک انگشتان بود و عموماً برای اندازه گیری پارچه استفاده می شد.
به این رنگ‌ها «قاب» گفته می‌شود، زیرا هر کدام روی یک قاب جداگانه روی ماشین بافندگی نصب می‌شوند. بنابراین فرش پنج قاب یعنی با پنج رنگ ساخته شده است.
در طول بافت، تنها یک رنگ در یک زمان در سطح مشخصی از فرش ماشینی بیضی ظاهر می شود، در حالی که چهار پنجم دیگر پشم از طریق فونداسیون انجام می شود. این مقدار زیادی پشم مصرف می کند و در نتیجه محصولی گران قیمت و بادوام تولید می شود.
در سال 1749، آنتونی دافوسی، یکی از بافندگانی که به صورت قاچاق از فرانسه خارج شد و به ویلتون آورده شد، روشی را برای بریدن حلقه های فرش ماشینی بیضی ابداع کرد. این به “بافت ویلتون” معروف شد.
فرش ماشینی بیضی بسیار شبیه به بروکسل است، با این تفاوت که دارای پرزهای بریده شده است (تصویر 2). نخ های پشمی به سطح می آیند و روی سیم ها حمل می شوند.
این سیم‌های فلزی تیغه‌های چاقو مانندی هستند که با برداشتن آنها، شمع برش ایجاد می‌شود. ارتفاع سیم ارتفاع شمع را تعیین می کند. امروزه اصطلاح ویلتون هر فرشی را که بر روی یک ماشین بافندگی ویلتون بافته می شود، بریده شده یا نتراشیده توصیف می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.