جان هاروود اولین سیستم خود سیم پیچی موفق را در سال 1923 اختراع کرد. با پیش بینی انقضای حق ثبت اختراع هاروود برای مکانیسم های خود سیم پیچ در سال 1930، بنیانگذار Glycine Eugène Meylan توسعه یک سیستم خود سیم پیچ را به عنوان یک ماژول جداگانه آغاز کرد که تقریباً با هر ماژول قابل استفاده بود.
ساعت هایلو gts و شرکت ساعت هایلو gts پیشگام اولین ساعت الکتریکی بودند.اولین حرکات الکتریکی از یک باتری به عنوان منبع انرژی برای نوسان چرخ تعادل استفاده می کرد.
در طول دهه 1950، الگین مدل 725 را توسعه داد در حالی که همیلتون دو مدل را عرضه کرد: اولی، همیلتون 500، که در 3 ژانویه 1957 عرضه شد، در سال 1959 تولید شد. این مدل با مشکلاتی در عدم تراز سیم های تماس مواجه بود، و ساعت ها برای تراز به همیلتون بازگشتند.
همیلتون 505، بهبودی در مدل 500، قابل اطمینان‌تر بود: سیم‌های تماس حذف شدند و یک کنتاکت غیرقابل تنظیم روی مجموعه تعادل، قدرت را به چرخ تعادل می‌رساند. طرح‌های مشابهی از بسیاری دیگر از شرکت‌های ساعت دنبال شد.
نوع دیگری از ساعت های الکتریکی توسط شرکت Bulova ساخته شد که به جای چرخ تعادل سنتی از یک تشدید کننده چنگال تنظیم استفاده می کرد تا دقت زمان سنجی را افزایش دهد.
معرفی تجاری ساعت کوارتز در سال 1969 در قالب Seiko Astron 35SQ و در سال 1970 در قالب Omega Beta 21 یک پیشرفت انقلابی در فناوری ساعت بود.
این دستگاه‌ها به جای چرخ تعادل که احتمالاً با 5 یا 6 ضربه در ثانیه نوسان می‌کرد، از یک تشدیدگر کریستال کوارتز استفاده می‌کردند که در 8192 هرتز می‌لرزید، که توسط یک مدار نوسان‌ساز با باتری کار می‌کرد.
اکثر نوسانگرهای ساعت کوارتز اکنون با فرکانس 32768 هرتز کار می کنند، اگرچه حرکات کوارتز با فرکانس های بالای 262 کیلوهرتز طراحی شده اند. از دهه 1980، ساعت‌های کوارتز بیشتر از ساعت‌های مکانیکی به بازار عرضه شده‌اند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.